Ένας από τους λόγους που λατρεύω να κάνω διαμεσολαβήσεις είναι ότι επιλύονται πολλές πτυχές ενός προβλήματος!
Κι αυτό είναι λογικό διότι στη ζωή μας και στις σχέσεις μας τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο, μονόπλευρο ή δρόμος μιας κατεύθυνσης. Όλα συνδέονται κάπως. Κι αυτό το ‘κάπως’ αποδεικνύεται κουβάρι αληθινό όταν τα γεγονότα φορτίζουν συναισθηματικά τα μέρη.
Τότε, το κλίμα γίνεται πολεμικό! Τα αρνητικά των ‘αντιπάλων’ μεγενθύνονται, η κάθε πλευρά οχυρώνεται όλο και πιο πολύ στις θέσεις της και οι δίαυλοι επικοινωνίας συρρικνώνονται.
Η διαμεσολάβηση, όμως, έρχεται να ξεχωρίσει κάθε κομμάτι αυτού του κουβαριού, αυτού του παζλ!
Μέσα από το ασφαλές περιβάλλον της διαδικασίας, τη βοήθεια ενός ανεξάρτητου, ουδέτερου ειδικά εκπαιδευμένου τρίτου (του διαμεσολαβητή) και την πρωτεύουσα, καθοριστική συνδρομή των νομικών παραστατών των μερών (των δικηγόρων τους), τα μέρη μπορούν να φτάσουν σε μια συμφωνία που οι ίδιοι επιθυμούν δίχως να διαρραγούν αμετάκλητα οι μεταξύ τους ανθρώπινες σχέσεις!
Γι’αυτό και πολλοί επιστήμονες των ανθρωπιστικών επιστημών, θεωρούν πως η διαμεσολάβηση συνδράμει αποφασιστικά στη βιωσιμότητα των κοινοτήτων/κοινωνιών και, άρα, στην ίδια την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων!
