Άρθρο της συναδέλφου Δέσποινας Μελισσαροπούλου
Με δεδομένο ότι ο διαμεσολαβητής, εν αντιθέσει με το δικαστή, δεν εκδίδει απόφαση ούτε επιβάλλει λύση, αλλά στοχεύει στην υποβοήθηση των διαπραγματεύσεων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών ώστε αυτά να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, αξιοποιεί τεχνικές που συνιστούν εργαλεία και στην επιστήμη της ψυχολογίας.
Όπως ένας ψυχολόγος συμβουλεύει, παρέχει υποστήριξη στον θεραπευόμενο, τον προσανατολίζει προς την, κατά το δυνατόν, ανώδυνη, από ψυχολογικής απόψεως, διευθέτηση των διαφορών του, δημιουργώντας ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ακούγοντας τον με ενσυναίσθηση και διασφαλίζοντας την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του, έτσι και ο διαμεσολαβητής:
α) καλλιεργεί κλίμα εμπιστοσύνης: Η καλλιέργεια ενός κλίματος εμπιστοσύνης, τόσο ως προς το πρόσωπό του ως επιστήμονα όσο και ως προς τα αναλυόμενα στις κατά τόπους συναντήσεις, είναι απαραίτητη για τη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και η διασφάλιση των μερών ότι – τα όσα θα ειπωθούν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης είτε στις κοινές συναντήσεις είτε στις συναντήσεις μόνο με το διαμεσολαβητή- θα παραμείνουν εμπιστευτικά είναι θεμελιώδης για την απόδοση στο μέγιστο των ωφελειών της διαδικασίας της διαμεσολάβησης.
β) οφείλει να επιδεικνύει ενσυναίσθηση και να ακούει ενεργητικά τους εμπλεκόμενους: Η ενεργητική ακρόαση και η ενσυναίσθηση είναι δύο από τις πλέον βασικές αρετές του διαμεσολαβητή. Ο διαμεσολαβητής, με την ιδιότητα του ως ουδέτερος και αμερόληπτος τρίτος, ακούει ενεργητικά τα μέρη, τα ενθαρρύνει να εκφράσουν ελεύθερα τις σκέψεις και τα επιχειρήματά τους, τα ακούει με προσοχή και επιχειρεί να κατανοήσει τη συμπεριφορά και τα κίνητρα του προσώπου που έχει απέναντί του, να «ταυτιστεί» συναισθηματικά με την ψυχολογική κατάστασή του, προκειμένου να τον υποβοηθήσει να αντιληφθεί τι είναι πραγματικά σημαντικό για αυτόν. Είναι σύνηθες τα μέρη να επιμένουν σε αιτήματα που επί της ουσίας είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που πραγματικά επιζητούν, λόγω καταπιεσμένων αναγκών ή συναισθημάτων που δεν εκφράστηκαν και ακριβώς για το λόγο αυτό οδήγησαν σε διαμάχη και τείνουν να αποσυντονίζουν το μέρος από τις πραγματικές του ανάγκες.
γ) διασφαλίζει την ισότιμη και δημοκρατική συμμετοχή των μερών, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή και την πρόοδο της διαμεσολάβησης. Ο διαμεσολαβητής οφείλει να διασφαλίζει ότι όλα τα μέρη θα συμμετέχουν ισότιμα στη διαδικασία, ότι έχουν τη δυνατότητα να ακουστούν και να επηρεάσουν την έκβασή της και να λάβουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στο αντικείμενο της διαφοράς που τους αφορά.
(το μέρος Α’ του άρθρου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)
Η Δέσποινα Μελισσαροπούλου είναι δικηγόρος και διαπιστευμένη διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της μέσω e–mail στο d.melissaropoulou@gmail.com
