Για τη διαμεσολάβηση,τόσο σαν έννοια όσο και σαν διαδικασία,μπορεί κανείς να αναζητήσει αρκετή αρθρογραφία. Όπως επίσης και για τα πολυποίκιλα οφέλη της στα μέρη που βρίσκονται σε σύγκρουση. Με το παρόν, σύντομο άρθρο θα επιχειρήσουμε να φωτίσουμε μια εξειδικευμένη πλευρά της εφαρμογής της διαδικασίας της διαμεσολάβησης σε υποθέσεις που αφορούν εμμέσως ή και ευθέως τα ζώα.
Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς. Άλλοι επαγγελματίες είναι ιδιοκτήτες μεγαλύτερων ζώων που βρίσκονται σε αγροκτήματα, σε κτηνοτροφικές μονάδες, κλπ. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι που ασχολούνται με την αναπαραγωγή ζώων (breeders) ή τα καλλιστεία ζώων. Όμως, ανεξαρτήτως μεγέθους ή χρησιμότητας, όλα τα ζώα έχουν ανάγκη από αγάπη κι ενδιαφέρον από τους ιδιοκτήτες τους. Χρειάζονται όμως και εξειδικευμένη, επιστημονική φροντίδα και αρμόδιοι για την υγεία των ζώων είναι οι κτηνίατροι και οι κτηνιατρικές κλινικές. Τι συμβαίνει, όμως, όταν υπάρξει κάποιο πρόβλημα που αφορά κάποιο ζώο;
Εδώ, έρχεται να βοηθήσει αποτελεσματικά η κτηνιατρική διαμεσολάβηση. Είναι μια εξειδικευμένη, εναλλακτική μορφή εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς που σχετίζεται εμμέσως ή και ευθέως με ζώα. Σαν διαδικασία, η κτηνιατρική διαμεσολάβηση είναι εθελοντική (τα μέρη προσφεύγουν με τη βούλησή τους στον θεσμό), είναι απόρρητη και εχέμυθη (ό,τι ακουστεί ή χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια της διαδικασίας δεν επιτρέπεται να δει το φως της δημοσιότητας) και το έννομο έρεισμά της εντοπίζεται στον Νόμο για τη Διαμεσολάβηση που δεν είναι άλλος από τον Ν.4512/2018.
Η κτηνιατρική διαμεσολάβηση απευθύνεται σε όλους τους θεράποντες της Κτηνιατρικής Επιστήμης, ήτοι Κτηνιάτρους, Κτηνιατρικές Κλινικές και Κτηνιατρεία, τους βοηθούς και συνεργάτες των κτηνιάτρων (νοσοκόμους, κλπ). Επιπρόσθετα, η κτηνιατρική διαμεσολάβηση απευθύνεται σε όλους τους ιδιοκτήτες και κατόχους ζώων που διάβηκαν το κατώφλι κάποιου Κτηνιατρείου ή Κλινικής και δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα. Τέλος, η διαδικασία της κτηνιατρικής διαμεσολάβησης (με την ευρύτερη έννοιά της) θα μπορούσε να είναι ευεργετική και σε περιπτώσεις ιδιοκτητών ζώων όπου το ζώο του ενός επιτέθηκε στο ζώο του άλλου ιδιοκτήτη ή ακόμη και σε κάποιον περαστικό. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως ό,τι αφορά τα αδέσποτα ζώα, ευθύνη έχει η εκάστοτε Δημοτική Αρχή σύμφωνα και με την νομοθεσία που αυτή τη στιγμή ισχύει.
Ας περάσουμε, όμως, σε πιο ουσιαστικό ζήτημα. Πώς βοηθά ο διαμεσολαβητής μιας κτηνιατρικής διαμεσολάβησης; Πώς είναι δυνατόν να επιλυθεί μια διαδικασία που εμπεριέχει εξ ορισμού πολύ έντονα αρνητικά συναισθήματα; Εδώ ακριβώς έρχεται να αποδείξει ο θεσμός της διαμεσολάβησης την μοναδικότητά του καθώς και τη δυναμική του. Ο διαμεσολαβητής ‘ακούει’ και τις δύο (ή περισσότερες) εμπλεκόμενες στο πρόβλημα πλευρές οι οποίες του εκφράζουν τα παράπονα και τη δυσαρέσκειά τους για την άλλη πλευρά. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου και μέσα στα ασφαλή πλαίσια της διαδικασίας, ο διαμεσολαβητής απορροφά την ακρότητα των συναισθημάτων των δύο πλευρών. Αυτό, πρακτικά σημαίνει ότι οι προσπάθειες επικεντρώνονται πλέον όχι σε προσωπικές επιθέσεις αλλά στην αντικειμενική προσπάθεια δημιουργίας πιθανών πεδίων σύγκλισης. Και, φυσικά, κάτι τέτοιο είναι εφικτό στα πλαίσια της διαμεσολάβησης κι όχι σε μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες οι οποίοι έχουν μόνο ένα στόχο: τον ‘πόλεμο’, δηλαδή τη σύγκρουση.
Αυτό απαντά και στο ερώτημα γιατί αξίζει να γίνει προσπάθεια επίλυσης της σύγκρουσης μέσω της κτηνιατρικής διαμεσολάβησης: με αυτήν δημιουργούνται τα εχέγγυα για επίλυση της διαφοράς με ταχύτητα, ακρίβεια και γνώμονα το συμφέρον των εμπλεκόμενων πλευρών. Αξιοποιούνται στο έπακρο η ευελιξία της διαδικασίας καθώς και οι πραγματικές ανάγκες των μερών. Αποφεύγεται η χρόνια ταλαιπωρία της προσφυγής στα δικαστήρια και αυτό αποβαίνει σωτήριο τόσο για τους ταλαιπωρημένους ιδιοκτήτες των ζώων (που μπορεί για παράδειγμα να έχασαν το ζώο τους) όσο και για τον/τους Κτηνιάτρους αφού διασφαλίζεται και προστατεύεται η φήμη και το όνομά τους.
Πολλοί άνθρωποι ρωτούν ποιες είναι οι περιπτώσεις όπου θα μπορούσαν να υπαχθούν στην επωφελή διαδικασία της κτηνιατρικής διαμεσολάβησης. Ενδεικτικά, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τις εξής περιπτώσεις: κακή παροχή υπηρεσιών από τον Κτηνίατρο ή την Κλινική, το ύψος της αμοιβής που μου ‘χρέωσαν’, αμέλεια του Κτηνιάτρου ή των βοηθών του (πχ: νοσοκόμων). Επίσης, η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι ίσως η καλύτερη λύση αν ο ιδιοκτήτης ζώου επιζητά: αποζημίωση ή επιστροφή χρημάτων, τη συγγνώμη του Κτηνιάτρου, σωστή μεταχείριση του ζώου του, κλπ.
Σε επόμενο άρθρο θα μελετήσουμε αναλυτικά την άλλη πλευρά της κτηνιατρικής διαμεσολάβησης: αυτή του Κτηνιάτρου. Διότι η διαμεσολάβηση μπορεί να αποβεί όχι μόνο σωτήρια αλλά και επωφελής διαδικασία για το πρόσωπο του Κτηνιάτρου ή της Κλινικής που συνδέεται με κάποιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί.
