Ή αλλιώς:
σεβασμός, αλήθεια και συνύπαρξη μέσα στο περιβάλλον ενός Κύκλου
Μερικές φορές αξίζει απλά να γράφεις αυτό που αισθάνεσαι δίχως να’χεις κάποιο μεγαλύτερο σχέδιο ή πλάνο. Θα’θελα, λοιπόν, να σε κάνω συνταξιδιώτη στις δικές μου ατακτοποίητες σκέψεις και αναμνήσεις. Τοποθεσία: Balestrand Νορβηγίας. Χρόνος: άνοιξη 2018. Έπειτα από μία ημέρα γεμάτη από θεωρία, συζητήσεις, εργαστήρια και δραστηριότητες βιωματικού χαρακτήρα, μαζευτήκαμε σχεδόν όλοι (23-24 άτομα) έξω από το κτίριο όπου γινόταν η εκπαίδευση, στην αυλή. Η ώρα ήταν περίπου 22:15 και το σκοτάδι δεν είχε κυριαρχήσει απόλυτα ακόμα, διότι στις σκανδιναβικές χώρες κάποιους μήνες απόλυτη συσκότιση συναντά κανείς μόνο για 3-4 ώρες μετά τα μεσάνυχτα.
Ένας απ’τους εκπαιδευτές μας (και οικοδεσπότης μας) είχε φέρει ξύλα και είχε φτιάξει όμορφη, ζεστή (σσ: ναι! Ακόμη και τον Μάιο οι νύχτες στη Νορβηγία είναι σχετικά κρύες!) φωτιά (δες την φωτογραφία!) γύρω απ’την οποία αρχίσαμε λίγο-λίγο να μαζευόμαστε. Η αίσθηση του κύκλου, ο ήχος της φωτιάς, το πανέμορφο τοπίο από μόνα τους βοηθούσαν στη δημιουργία της τέλειας ατμόσφαιρας. Όμως, όταν ξεκίνησε το μοίρασμα των προσωπικών εμπειριών και ιστοριών, τότε άρχισα να αισθάνομαι πολύ πιο άνετα.
Αυτόματα, έκανα μέσα μου τη σύγκριση με τους Επανορθωτικούς Κύκλους και είδα τόσες πολλές ομοιότητες: η κυκλικότητα, ο σεβασμός, το μοίρασμα των βιωμάτων, το κατέβασμα των προσωπείων, η σιωπή και η ενεργητική ακρόαση όταν κάποιος μιλούσε και οι άλλοι με ειλικρινές ενδιαφέρον τον άκουγαν. Δεν υπήρχαν ανώτεροι ή κατώτεροι, σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές ιστορίες.
Η κυκλικότητα που προανέφερα είναι ο πυρήνας, το βασικό στοιχείο των Επανορθωτικών Κύκλων. Η κυκλική εικόνα είναι μια μεταφορά της θέασης του κόσμου. Ενός νέου κόσμου που δημιουργείται όταν ενυπάρχει ο σεβασμός, η ισορροπία, η ισότητα (ή ακόμη καλύτερα: η ισονομία), η έλλειψη ‘ιεραρχίας’, η ασφάλεια. Ο Κύκλος, προσωπικά, μού δείχνει ότι η ιστορία μου (αυτή που θα μοιραστώ με την ομάδα των συν-ανθρώπων μου στον Κύκλο) έχει τη δική μου αλήθεια, η οποία ίσως αποτελεί τμήμα της δικής σου ιστορίας και αλήθειας και αυτό με τη σειρά του ίσως αποτελεί κομμάτι της ιστορίας ενός άλλου. Κι όλα επιστρέφουν αθόρυβα σε σένα: με μία νέα ευκαιρία, με μία νέα δυνατότητα. Όλα στη ζωή είναι ένας Κύκλος. Όμως, ο καθένας μας, έχει τα δικά του βιώματα και γι’αυτό βλέπει τη ζωή μέσα απ’τα δικά του μάτια.
Και είναι πολύ σημαντικό το να καταλάβω ότι αυτό που θεωρείς εσύ σωστό είναι η δική σου αλήθεια. Και ίσως διαφέρει από τη δική μου. Όμως, με σέβεσαι. Κι αυτό αυτό είναι που με κάνει να σε σέβομαι. Πόσο βαρετή θα’ταν η ζωή αν ήμασταν όλοι εντελώς ίδιοι.
