Αφιέρωμα: Herman Thomas Bianchi
Ένας δικαστής που εντρύφησε πάνω στην ιδέα της Επανορθωτικής Δικαιοσύνης. Ένας άνθρωπος που δεν αρκέστηκε στο να κρίνει και να καταλογίζει ποινές από την έδρα του δικαστηρίου του. Ένας επιστήμονας που ερωτεύτηκε την Ποινικολογία και την δίδαξε σε πολλά Πανεπιστήμια του κόσμου.
Με το σύντομο αυτό άρθρο θα τολμήσουμε να αναφερθούμε στον σπουδαίο άνθρωπο, επιστήμονα, ακαδημαϊκό και δικαστή Herman Thomas Bianchi. Γεννήθηκε στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας τον Δεκέμβριο του 1924 και το πρώτο αντικείμενο των σπουδών του αποτέλεσαν τα Ολλανδικά και η Ιστορία που τα διδάχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Η δίψα του για μάθηση και γνώση τον οδήγησαν στο να συνεχίσει τις σπουδές του πάλι στο Άμστερνταμ. Συγκεκριμένα, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Ελεύθερου Πανεπιστημίου [Free University (VU)], αντικείμενο που ερωτεύτηκε και έμελλ
ε να τον ολοκληρώσει σαν επιστήμονα. Το 1956 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με τίτλο “Position and subject–matter of Criminology”.
Η ζωή του αποτέλεσε έναν έντονο, επιστημονικό αγώνα ενάντια τόσο στο κυρίαρχο σύστημα της Ποινικής Δικαιοσύνης όσο και στο σύστημα φυλάκισης. Τι ήταν αυτό, όμως, που τον ώθησε στο να αγωνιστεί με τόσο πάθος; Η απάντηση βρίσκεται στην προσωπική του ζωή και στα βιώματα που είχε και ο ίδιος ως φυλακισμένος για αρκετό καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Amersfoot (κοντά στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας). Αυτός ο εγκλεισμός του χαράχτηκε βαθιά στον ψυχισμό του και θεμελίωσε μέσα του τη θέση ότι η στείρα φυλάκιση στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν ανεπεξέργαστο, άχαρο τρόπο ανταπόδοσης ‘οφθαλμός δι’οφθαλμού’.
Ο Herman Thomas Bianchi θεωρούσε ότι οι φυλακές αποτελούν ούτε λίγο ούτε πολύ ακαδημίες εκμάθησης εγκλημάτων όπου οι γηραιότεροι εγκληματίες διδάσκουν τους νεότερους πώς να εγκληματίσουν -όταν θα λήξει η ποινή τους- με περισσότερη φινέτσα και εξυπνάδα ώστε να μην συλληφθούν. Θεωρούσε ότι το ποσοστό υποτροπής του 80% των εγκληματιών που διαπράττουν και πάλι έγκλημα αφότου ελευθερωθούν είναι απόλυτα λογικό.
Ήταν υπέρμαχος της Επανορθωτικής Δικαιοσύνης -που τότε δεν είχε καν αποκτήσει τη μορφή και την αναγνώριση που σήμερα έχει. Ο Bianchi είχε με πολλή διορατικότητα αντιληφθεί ότι η ενέργεια της Δικαιοσύνης θα έπρεπε να στραφεί στην Επανόρθωση των σχέσεων, την επούλωση των πληγών και την αποκατάσταση των συνδέσμων της κοινότητας στης οποίας τα πλαίσια επισυνέβη το έγκλημα.
Ο Bianchi μελέτησε ιδιαίτερα και τις Επανορθωτικές Πρακτικές των Mohawk (μια ινδιάνικη φυλή με σημαντικούς πληθυσμούς στον Καναδά και στις ΗΠΑ). Σαν ακαδημαϊκός, δίδαξε σε Πανεπιστήμια στην Ολλανδία ενώ παράλληλα έδωσε διαλέξεις σε αρκετά Πανεπιστήμια των Η.Π.Α., του Καναδά και αλλού. Οι μελέτες του πολλές, το ίδιο και οι δημοσιεύσεις του. Όμως, η κορωνίδα των γραπτών του θα παραμένει το βιβλίο “H δικαιοσύνη ως καταφύγιο -Η επιστροφή του θύματος στον νόμο”. Μπορεί κανείς να το προμηθευτεί μέσω του διαδικτύου: υπάρχει σε πολλές γνωστές ηλεκτρονικές πλατφόρμες όπως το Amazon.
Η σεβαστική μορφή του Bianchi, η διορατικότητά του στα γραπτά αλλά και στις διαλέξεις του άφησε εποχή στην χώρα του. Σήμερα, στην Ολλανδία η Επανορθωτική Δικαιοσύνη, χάρη σ’αυτόν, εκφράζεται με διάφορες μορφές: με διαλέξεις και μαθήματα σε Πανεπιστήμια, με ομιλίες σε όλη την επικράτεια, με άρθρα και επιστημονικές μελέτες. Μάλιστα, για αρκετά χρόνια κυκλοφορούσε και το «Περιοδικό της Επανορθωτικής Δικαιοσύνης». Ας γίνει παράδειγμα προς μίμηση το πρόσωπο και το παράδειγμά του σε όλους τους δικαστικούς λειτουργούς αλλά και τους θεράποντες της Δικαιοσύνης.
