Καθώς δημιουργείται η τελική συμφωνία (ο καρπός μιας διαμεσολάβησης), έρχονται να σχηματοποιηθούν και να λάβουν σάρκα και οστά οι ανάγκες, τα συμφέροντα και τα όνειρα των μερών. Οι ανάγκες είναι τα ‘θέλω’ τους. Τα συμφέροντα είναι το ‘
τι με βολεύει’. Τα όνειρά τους είναι το ‘πώς θα ήθελα να ζω στο μέλλον με βάση τη νέα κατάσταση’. Όλα αυτά πριν την έναρξη της διαδικασίας της διαμεσολάβησης φαντάζουν σαν σκέτα, εντελώς μπερδεμένα κομμάτια ενός όχι και τόσο εφικτού παζλ.
Η δημιουργία, λοιπόν, της συμφωνίας των μερών της διαμεσολάβησης είναι αποτέλεσμα ενός αληθινού, βαθέως και ειλικρινούς διαλόγου και διαπραγμάτευσης που αρχίζει και ενώνει σιγά-σιγά τα κομμάτια του παζλ.
Τελικά, αυτά βρίσκουν την πραγματική τους θέση και δημιουργούν έναν νέο εκφρασμένο κόσμο για τα μέρη: αυτόν της ζωής τους ΜΕΤΑ τη διαφωνία και τις συγκρούσεις τους. Έναν κόσμο που τον έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει με βάση τις ανάγκες, τα συμφέροντα και τα όνειρά τους. Κι ένας τέτοιος κόσμος έχει όλα τα εχέγγυα για να προχωρήσει απρόσκοπτα.
