Διερωτώμαι:
ακούω για να ακούσω; Με νοιάζει δηλαδή να ενσκύψω στη σκέψη/πρόβλημα/κατάσταση/ιδέα του συνομιλητή μου;
Ή κάνω ότι ακούω;
Ή κουνώ καταφατικά το κεφάλι μου δίχως να με νοιάζει το τι λέει ο συνομιλητής μου;
Ή ακούω σκεπτόμενος τα δικά μου επιχειρήματα και τι θα απαντήσω;
Ο σεβασμός ενυπάρχει δυνητικά σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μου… Στο χέρι μου είναι τι θα αποφασίσω και πώς θα φερθώ.
