Να σου πω μια ιστορία; Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ένα χωριό στη μακρινή Κίνα ήταν δυο κανάτες πήλινες. Από πολλά χρόνια, τις χρησιμοποιούσε μια γιαγιούλα για να μεταφέρει νερό από ένα μακρινό ρυάκι. Μα με τον καιρό και την πολυχρησία, η μια κανάτα άρχισε να ραγίζει. Έτσι, κάθε φορά που η γιαγιούλα επέστρεφε απ’το ρυάκι, μέχρι να φτάσει στην καλύβα της, η ραγισμένη κανάτα είχε χάσει περίπου το μισό νερό της. Η γιαγιούλα δεν σταμάτησε όμως να την χρησιμοποιεί. Την επιμονή της την έβλεπε η ραγισμένη κανάτα κι αυτό την έκανε να νιώθει ακόμη πιο μειονεκτικά και άσχημα. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και λέει στην γιαγιά: “Πώς αντέχεις ακόμα και με χρησιμοποιείς; Ντρέπομαι για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για τον εαυτό μου”. Η γιαγιά ξαφνιάστηκε και της απαντά: “Mα γιατί νιώθεις άσχημα”; Κι η κανάτα τής απαντά: “Μα επειδή τόσα χρόνια σε κουράζω διπλά και χάνω και το μισό νερό μου”. Η γιαγιούλα τότε χαμογέλασε κατευναστικά και της λέει: “Κοίταξε προσεκτικά το μονοπάτι που κάνουμε καθημερινά. Πρόσεξες που τα λουλούδια φύτρωσαν μόνο απ’τη δική σου πλευρά κι όχι απ’την πλευρά της άλλης, της γερής κανάτας; Σε χρησιμοποιώ τόσο καιρό διότι η ατέλειά σου μου είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Φύτεψα, λοιπόν, σπόρους από λογής-λογής λουλούδια στην πλευρά σου. Κι έτσι, η μικρή σου ατέλεια για μένα είναι τόσο ευεργετική. Όχι μόνο είσαι το δοχείο μου, αλλά και ο λόγος που το μονοπάτι μου απόκτησε τέτοια ομορφιά”.
Τι θέλω να σου πω μ’αυτή την ιστορία; Πώς τίποτα στη ζωή δεν είναι σίγουρο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και για τίποτα δεν πρέπει να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα και βιαστικές ετυμηγορίες. Η ατέλεια μιας κανάτας έγινε το ατού της. Η ραγισμένη της πλευρά το δυνατό της σημείο.
Σε μια διαπραγμάτευση ή σε μια διαμεσολάβηση όλα είναι σχετικά. Όπως άλλωστε και στη ζωή. Δεν υπάρχει κάποια πανάκεια, κάποιο εγχειρίδιο που το ακολουθείς ρομποτικά και βγαίνεις πετυχημένος. Κερδισμένος είναι εκείνος που θα καταφέρει να δει τα πράγματα σφαιρικά, χωρίς βιασύνη. Ωφελημένος μπορεί να βγει εκείνος που, με πρακτικό νου και χωρίς να εστιάζει στο εξωτερικό περίβλημα, αναζητά τις ουσιαστικές ανάγκες ή πτυχές του ζητούμενου θέματος.
Το μειονεκτικό ή το ελλιπές υπάρχει περίπτωση να γίνει το δυναμικό εργαλείο, το χρυσό κλειδί για την επίλυση μιας υπερβολικά μπερδεμένης και πολύπλοκης διαφοράς. Αρκεί να ‘χεις όραμα και διάθεση να προχωρήσεις. Να δεις το τι συμφέρει πραγματικά. Να μη μείνεις εγκλωβισμένος στα στενά πλαίσια που κάποιος άλλος, ίσως, σου υπαγόρευσε. Κάνε το βήμα παραπέρα. Κάνε το βήμα μπροστά.
Η ιστορία αυτή μάς διδάσκει πως τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Τα πάντα. Οι χαρές, οι λύπες, οι στεναχώριες, τα λάθη μας, οι επιτυχίες μας. Οι ορισμοί που δίνουμε μπορούν είτε να μας ωθήσουν στη δημιουργία είτε να μας εγκλωβίσουν. Και εξαρτάται από εμάς το πώς θα δούμε, το πώς θα διαχειριστούμε και θα αξιοποιήσουμε το καθετί. Με υπευθυνότητα, βάθος, προοπτική και χωρίς ενοχές και αυτομαστιγώματα.
