Η αδυναμία σημαντικής μερίδας πολιτών να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις απέναντι στις Τράπεζες καθώς επίσης και η ατελέσφορη, ύστατη προσπάθεια αρκετών να προσφύγουν στις ευεργετικές ρυθμίσεις του Νόμου Κατσέλη-Σταθάκη, ολοένα και περισσότερο πολλαπλασιάζει το ήδη έντονο οικονομικό πρόβλημα αρκετών ελληνικών νοικοκυριών. Ταυτόχρονα, δυσχεραίνει το ήδη βεβαρυμένο σύστημα απονομής της Ελληνικής δικαιοσύνης στην οποία έντονα καθρεφτίζονται πολλές όψεις της οικονομικής, ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης. Η ανάγκη εξεύρεσης μιας λύσης ουσιαστικής αλλά και κατοχυρωμένης από πλευράς Δικαίου προβάλλει ως αναγκαιότητα.
Ο θεσμός της τραπεζικής διαμεσολάβησης έχει τον τρόπο και τις δυνατότητες να συνεισφέρει αποτελεσματικά και ουσιωδώς στην ανακούφιση τόσο των δανειοληπτών (οι οποίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά τους βάρη) όσο και των Τραπεζών (οι οποίες ήδη έχουν αρχίσει να στηρίζουν την διαμεσολάβηση). Μάλιστα δε, η διαμεσολάβηση σε υποθέσεις τραπεζικής φύσης μπορεί λόγω του εξωδικαστικού της χαρακτήρα να δώσει τις απαιτούμενες ανάσες στην ελληνική δικαιοσύνη.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που μπορούν να υπαχθούν στην διαδικασία της τραπεζικής διαμεσολάβηση. Ενδεικτικά αναφέρουμε: ‘κόκκινα’ δάνεια δίχως περιορισμό στο ύψος της οφειλής ή στο είδος του δανείου, δάνεια ιδιωτών ή και επιχειρήσεων, δάνεια προβληματικά τα οποία έχουν ήδη ενταχθεί στο Νόμο Κατσέλη-Σταθάκη, δάνεια που απορρίφθηκαν από τον ίδιο Νόμο, δάνεια που δεν εξυπηρετούνταν και που οι νεότερες ρυθμίσεις τους επίσης δεν εξυπηρετούνται. Στο πλαίσιο της τραπεζικής διαμεσολάβησης μπορούν, εκτός των παραπάνω, να προσφύγουν πελάτες τραπεζών που έχουν χαρακτηριστεί ως ‘μη συνεργάσιμοι’ από τον Κώδικα Δεοντολογίας καθώς κι εκείνοι που πρόκειται να χαρακτηριστούν ως τέτοιοι.
Το τονίζουμε σε ξεχωριστή παράγραφο: δεν έχει σημασία αν έχει ήδη επιλεχθεί ή αρχίσει η δικαστική οδός ως τρόπος επίλυσης. Ακόμη κι αν βρίσκεται η υπόθεση στα δικαστήρια (ακόμη και κατά την εκκρεμοδικία), η τραπεζική διαμεσολάβηση είναι απολύτως εφικτή. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, στον απλό Έλληνα πολίτη. Η διαδικασία της διαμεσολάβησης προσφέρεται ως ένας εξαιρετικός τρόπος επίλυσης της διαφοράς ακόμη και σε τέτοιο προχωρημένο στάδιο.
Σαν διαδικασία, η τραπεζική διαμεσολάβηση είναι απόλυτα συγκεκριμένη, σύντομη, ελαστική και εχέμυθη. Μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, τα δύο μέρη (τράπεζα & δανειολήπτης) προσπαθούν υπό την διακριτική καθοδήγηση ενός ανεξάρτητου, τρίτου μέρους (δηλαδή του διαμεσολαβητή) να βρουν τα κοινά πεδία αναζήτησης μιας λύσης υπαρκτής, αληθινής που να είναι προσαρμοσμένη στις ειδικές ανάγκες και των δύο. Ο διαμεσολαβητής είναι πιστοποιημένος από το ίδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μπορεί, με τις ειδικές γνώσεις και δεξιότητες που έχει αποκτήσει να βοηθήσει τα μέρη να φτάσουν σε μια συμφωνία που θα ικανοποιεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα αμφοτέρων των μερών.
Κλείνουμε με επίσης μια επισήμανση: Η διαμεσολάβηση ΔΕΝ στερεί σε καμία περίπτωση τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη. Τα δικαστήρια μπορούν να επιλεγούν σαν λύση ακόμη κι αν έγινε ατελέσφορη προσπάθεια επίλυσης μέσω του θεσμού της διαμεσολάβησης. Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι η διαδικασία της διαμεσολάβησης μόνο ευεργετικές συνέπειες μπορεί να επιφέρει τόσο σε κοινωνικό-οικονομικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
